منتظران مهدی

در خصوص عدد آسمان های هفتگانه که در قرآن ذکر شده میتوان تامل نمود. مسلما مقصود از 7 آسمان، سیارات هفتگانه به اصطلاح قدما خصوصا فلسفه ی مشاء نیست.
و همچنین مقصود از آن، فلک های هفتگانه ی تصور شده نیز نمی باشد.

از آیات قرآن مجید و سایر آثار اسلامی چنین برمیاید که هفت آسمان بصورت فیزیکی و عینی بوده و مطلق فضا نمی باشد.
چنانکه، کرات و اجرام آسمانی نیز خودِ آسمان نیست، بلکه آسمان ها ، طبقاتی از اجسام هستند و تمام ستارگان و کهکشانها در زیر آسمان اول قرار گرفته اند: «براستی که ما آسمان دنیا را با زینت ستارگان آراستیم» صافات آیه 6

همچنین میتوان گفت: وجود اسمانهای هفتگانه بطور محسوس در دسترس علم قرار نگرفته و از طرف دیگر کوچکترین دلیلی نیز بر نفی آنها ارائه نشده است. دانشمندان حتی از اظهار نظر مطلق در باره ی محدود بودن سحابی ها در آنچه که مشاهده میکنیم امتناع می ورزند. در این باره میتوان جملات "آبه لومتر" را بیاد آورد:
" شاید سحابی هایی وجود داشته باشد که از بس سرعت فرارشان زیاد است، نور و تصویرشان هرگز نتوانسته به ما واصل شود. اینها برای همیشه مجهول خواهند ماند و به جهان یا فضایی غیر از جهان و فضای ما تعلق خواهند داشت"(تاریخ علوم، پیر روسو، ص 739).

در آیه ی 12 سوره طلاق، عدد زمین ها مانند آسمان ها 7 ذکر شده و در خصوص تشخیص این هفت عدد بین مفسران اختلافاتی وجود دارد. آنچه از مجموع این آیه و روایات دیگر برمیاید این است که: عدد زمین ها، به اندازه ی تعداد آسمانهاست. از امام جعفر صادق(ع) نقل شده است که فرمود:
"هفت آسمان محتوی مخلوقاتی است، ولی هفت زمین اینطور نیست. بلکه 5 عدد از آنها مخلوق دارد و 2 عدد از آنها خالی بوده و تنها محتوی هواست"(الهیه و الاسلام، ص 127)
از این خبر و نظایر آن، چنین بنظر میرسد که مقصود، 7 قاره یا 7 طبقه ی قشری [زمین] نیست، بلکه هفت کره ی مشابه زمین هست. آیه ای از قرآن کریم صریحا ما را بر وجود جانداران در آسمان ها دلالت میکند:
« و از نشانه های او، آفرینش آسمان ها و زمین و انتشار دادن هر نوع جاندار در آنهاست» سوره حاقه آیات 13 تا 16